برای ساده کردن پردازش ها برنامه های غیر متمرکز ( Enterprise ) باید با یکدیگر ارتباط داشته باشند و از داده های اشتراکی یکدیگر استفاده کنند . قبلا ً این کار بوسیله ابداع استاندارد های خصوصی و فرمت داده ها به شکل مورد نیاز هر برنامه انجام می شد . اما دنیای وب و XML ( تکنولوژی آزاد برای انتقال دیتا ) انتقال اطلاعات بین سیستم ها را افزایش داد . وب سرویس ها در واقع نرم افزارهایی هستند که از XML برای انتقال اطلاعات بین نرم افزارهای دیگر از طریق پروتوکول های معمول اینترنتی استفاده می کنند . به شکل ساده یک وب سرویس از طریق وب اعمالی را انجام می دهد (توابع یا سابروتین ها ) و نتایج را به برنامه دیگری می فرستد . این یعنی برنامه ای در یک کامپیوتر در حال اجراست ، اطلاعاتی را به کامپیوتری می فرستد و از آن درخواست جواب می کند ، برنامه ای که در آن کامپیوتر دوم است کارهای خواسته شده را انجام می دهد و نتیجه را بر روی ساختارهای اینترنتی به برنامه اول بر می گرداند . وب سرویس ها می توانند از پروتکول های زیادی در اینترنت استفاده کنند .

ارائه شده به :گروه فنا وری رشته ی مهندسی کامپیوتر

طراحی وب سرویس ( اعلان مشخصات کالا )

استاد راهنما :آقای مغانی

تنظیم کننده :علیرضا صادقی حصار

پاییز ۸۷

در سیستم های قدیمی تر و حتی شاید در بیش از نود درصد سیتم های فعلی, اصول client – server – programing بر مبنای request – response از طریق یک سری port ها , protocol ها واستانداردهای مشخص browser ها نهاده شده است . بدین ترتیب که درخواست شما از طریق یک browser به server ارسال می گردد web server آن را بنا به نیاز بهapplication Server واگذار می کند . app server آن را پردازش می کند و از طریق web server ان را به client بر می گرداند . مثلا اگر درخواست شما یک request به صفحات دینامیکی مثل .NETیا PHP باشد web server که در اینجا یک IIS یا Apacheمی باشد request را به app server واگذار می کند که پس از تفسیر , این اطلاعات به فرمت html در اختیار client قرار می گیرد . این سیستم جوابگوی بسیاری از نیازها نیست برای مثال request ها فقط از طریق browser ها انجام می شود ویا همه
اطلاعات روی یک server ویا روی سرورهای تحت اختیار موجود می باشد که این در عمل ممکن نیست بسیاری ازبرنامه ها تنها روی بعضی از سرورها قرار دارند وامکان دسترسی با نصب آنها روی سرورهای دیگر نیست به علاوه به دلیل مشکلات امنیتی نمی توان به همه اجازه ی

دسترسی به database ها را داد و از همه مهمتر برنامه های تحت سرور هر کدام در یک platform و با زبانی خاص نوشته شده اند که امکان دسترسی به آنها وجود ندارد.