سبز شدن بذر در صورت فراهم بودن شرایط محیط (رطوبت، درجه حرارت …)با رشد جنین آغاز و اندامهای اولیه نهال شامل ریشه و ساقه با استفاده از مواد ذخیره در بذر تولید می شود. رشد بقیه اندامها تا وقتی که ساقه بتواند از خاک خارج شده و به نور آفتاب جهت انجام فتوسنتز (تولید مواد هیدروکربنه) دسترسی پیدا کند از مواد ذخیره بذر خواهد بود.اصولا بذر در گیاهان مرتعی در مقایسه بذر در گیاهان زراعی کوچک بوده و از مواد ذخیره محدودی برخوردار هستند.
به طور مثال وزن ۱۰۰۰ دانه بذر گیاهان علفی مرتعی از ۵/۳ تا ۱۵/۰ گرم متغیر است که در مقایسه با بذر گندم ۱۰۰۰ دانه آن برابر ۴۰ تا ۴۵ گرم می باشد.
بذر گیاهان می بایستی در عمقی کاشته شود که مواد ذخیره ای آن برای تامین مواد غذایی مورد نیاز جهت شروع و ادامه رشد اولیه نهال کافی باشد.بر این مبنا عمق کاشت گیاهان مرتعی کمتر از عمق گیاهان زراعی است. لذا عمق کاشت یکی از موارد اساسی در بذرکاری مراتع می باشد و همانطوری که ذکر شد برای بذر هر گیاه حدی وجود دارد.این حد بستگی به خصوصیات آناتومیکی و مورفولوژیکی نهال سبز شده دارد و از طریق گیاه مادر به نهالها انتقال می یابد.

سبز شدن بذور و خروج آن از خاک یکی از موارد بوده و بقاء نهالهای تولید شده بستگی به رطوبت خاک و مواد غذایی موجود در آن دارد. بنابراین در صورت سبز شدن بذور اگر سیستم ریشه گسترش پیدا نکند، نهالهای تولید شده از بین خواهند رفت. برای فراهم کردن شرایط و تامین رطوبت لازم برای رشد بذور نهالهای تولید شده بهتر خواهد بود که عمق کشت تا اندازه ای عمیق در نظر گرفته شود تا نهالهای حاصل شده در اثر خشک شدن خاک سطحی از بین نرفته، فرصت استقرار و نفوذ ریشه های خود را در خاک داشته باشند. معمولا عمق کشت بستگی به بزرگی و کوچکی بذر دارد. بذور ریزتر باید در عمق کم که در پاره ای موارد کشت بذور بدون پوشانیدن آن را ایجاب می کند، در مورد بذور درشت تر عمق کشت افزایش می یابد.
عمق کشت همچنین به بافت خاک مربوط بوده و خاک های سنگین، کمتر و در خاکهای سبک و ماسه ای به علت سهولت خروج اندامهای هوایی نهال از آن، می توان عمق کشت را افزایش داد.

محاسن کشت مخلوط

۱-  در مواردی که خاک منطقه یکنواخت نباشد امکان ایجاد پوشش یکنواخت وجود دارد.

۲-  طولانی بودن دوره رویش و در نتیجه مهیا بودن علوفه سبز و آبدار برای مدت طولانی.

۳-  بالا بودن میزان محصول علوفه-نتایج موسسات تحقیقاتی روسیه ۴/۱۴ درصد افزایش محصول به طور متوسط در ۸۲ منطقه را نشان می دهد.

۴-  بالا بودن ارزش غذایی علوفه.

۵-  بالا بودن خوشخوراکی علوفه به علت متنوع بودن نوع گیاهان.

۶-  به دلیل متفاوت بودن درجه مقاومت گیاهان در مقابل شرایط آب و هوایی و حمله آفات و حشرات، کلیه پوشش از بین نمی رود.

۷-  پوشش و حفاظت سریع و بهتر خاک.

۸-  سازگاری بهتر با تغییرات خاک – موقعیت محلی و سر انجام شرایط آب و هوایی.

۹-  استفاده بیشتر از کلیه طبقات خاک.

۱۰-  استفاده چند جانبه از منطقه (تولید علوفه برای دام و حیوانات شکاری).

۱۱-  استفاده از گیاهان دیگر به منظور کشت با گونه هایی که بذر آنها گران بوده و یا امکان فراهم کردن بذر آنها برای کشت تمامی منطقه وجود ندارد.

۱۲-  تاثیرات مفید برخی از گیاهان بر روی گیاهان دیگر (افزایش میزان ازت در اثر کشت گیاهان خانواده پروانه آسا و استفاده گیاهان خانواده گندمیان از ازت تهیه شده).

۱۳- کمک گیاهان سریع الرشد در رشد و استقرار گیاهان بطی الرشد.

۱۴-  افزایش هوموس خاک – تهویه بهتر خاک – افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک.