اکسایش
از نظر شیمیدانان معدنی اکسایش به دو روش تعریف می شود: از دست دادن الکترون و افزایش در عدد اکسایش. اگرچه در برخی از واکنشهای آلی، اکسایش و کاهش شامل انتقال الکترون بطور مستقیم می باشد، ولی مکانیسم بیشتر این واکنشها، شامل انتقال مستقیم الکترون نمی شود. همچنین در مورد تغییرات عدد اکسایش با توجه به اینکه محور اصلی در شیمی آلی اتم کربن است، بیان عدد اکسایش اتم کربن هم با توجه به حالت اکسایشی اتم های مجاور که با آن پیوند دارد اغلب نیازمند استفاده از یک سری فرضهای اختیاری است. از این رو شیمیدانان آلی اغلب تمایل دارند تا اکسایش و کاهش را به صورت دیگری تعریف کنند. در شیمی آلی اکسایش بیشتر فرایندی است که درآن اتمهای الکترونگاتیو مانند هالوژنها یا اکسیژن به ملکول افزوده می شود و یا هیدروژن از ملکول از دست داده می شود ( تعریف لاوازیه از اکسایش ). به طور کلی مکانیسم واکنش های اکسایش شامل موارد زیر است